by Annick Griset

Het is alweer 2,5 jaar geleden ongeveer dat ik nog eens een blog geschreven heb…de inspiratie, creativiteit en goesting waren ver te zoeken…

Maar ook deze gedachten weerhielden me ervan om iets te doen wat ik graag doe, namelijk schrijven: “Wie leest nu mijn blogs? Wie is er nu geïnteresseerd in wat ik te zeggen heb?! Bereik ik überhaupt iemand? Heeft iemand iets aan mijn teksten? Maak ik een verschil voor iemand door te schrijven over bepaalde onderwerpen? ”

Ik heb geen idee wie mijn blogs leest, of wie ze niet leest, wie geïnteresseerd is in mijn gedachten en woorden en wie niet, voor het zelfde geld leest niemand ze, dus ja, waarom zou ik dan schrijven? Ofwel: waarom zou ik dan niet schrijven als toch niemand het leest? Dan maakt het niet uit, als niemand ze leest, durf ik dingen schrijven die misschien niet zo goed aankomen bij sommige mensen, of waar veel tegenwind op kan verwacht worden, dus maakt het geen verschil of ik nu schrijf of niet. Ook al zou ik me niks moeten aantrekken van wat anderen denken… En juist omdat ik het graag doe, ga ik het terug doen, schrijven, en ga ik het deze keer over een zeer onpopulaire opinie over de feestdagen hebben! Ai…ai…Here we go!

Het is nu 31 januari, de eerste maand van het jaar zit er bijna op, en ik ben er niet rouwig om. Ik ben blij dat december voorbij is, en januari ook, want het hele gedoe rond de feestdagen begint al voordat december nog begonnen is, en eindigt pas als januari om is. Dat is mijn gevoel. Veel te lang! Februari is voor mij het achterlaten van die donkere winterperiode en de start van de lente, of toch het beginnen uit te kijken naar de lente. Je begint eindelijk te merken dat de dagen langer worden, het blijft langer licht en vaak beginnen in februari sommige bloemen al uit te komen. Zalig. En als dan de zon nog eens schijnt, krijg je echt goesting in de lente. Love it!

Maar gelukkig is december om! Daar ben ik nog het meeste blij om. Januari valt nog mee, het gewone leven begint terug na die feestperiode, buiten de verplichte nieuwjaarswensen natuurlijk die je moet geven telkens als je iemand tegen komt die je nog niet gezien hebt sinds de feestdagen. Waarom moet dit eigenlijk? Is het uit beleefdheid? Of omdat het verwacht wordt? En altijd die standaardzin: “Mijn beste wensen nog he, wat moet ik je wensen dit jaar?” Zucht… echt waar, ja, wat moet je daar nu op antwoorden? Mensen die hier niet te diep op in willen gaan, antwoorden dan met “een goede gezondheid”. Ja, wil iedereen dat niet? Of sommigen lachen ermee en zeggen “veel geld dit jaar”. Ja, hallo, dat wil toch echt iedereen?! Alsof het luidop zeggen van je wensen ze rapper zouden doen uitkomen. Dan zou ik nogal babbelen de hele dag door! Voor mij hoeft dit allemaal niet aan het begin van een nieuw jaar. Trouwens, de meesten durven nog niet eens hardop zeggen wat ze werkelijk willen… Ik denk dat je zou verschieten wat er uit sommige monden zou komen!

Om nog niet te spreken van de goede voornemens die mensen maken als een nieuw jaar begint. Waarom juist dan? Je kan elk moment van het jaar beginnen met sporten, stoppen met roken, minder of geen alcohol meer drinken, meer met familie of vrienden afspreken, meer tijd maken voor je gezien, etc. De dag dat de datum 1 januari is, is geen specialere dag dan een andere hoor. Enfin, dat is mijn mening, en waarschijnlijk een onpopulaire mening volgens velen.

Wel als jullie het met deze mening al niet eens zijn, wat als ik zeg dat ik kerstmis en oudjaar haat? Haat is een groot woord, dat weet ik, ik zal er van maken: ik heb een hekel aan de feestdagen! Voila, het is eruit, zeer gewaagd, maar zo gemeend. En waarom?

Ten eerste zijn Kerstmis en nieuwjaar zo commercieel dat het niet meer schoon is om aan te zien. Al maanden op voorhand (zo voelt het voor mij althans) hangen de lichtjes op, staan er overal kerstbomen buiten en binnen bij mensen thuis, hoor je continu kerstliedjes op de radio (verschrikkelijk!), spelen ze voortdurend van die stomme romantische kerstfilms op tv, staan de etalages vol met kerstversiering en krijg je de ene reclame na de andere te zien over mogelijke kerstcadeaus die je je geliefden cadeau kan doen. Commerce! En ja ik weet het, ik heb ook een zaak, ik moet voor een stuk meedoen, maar ik beperk het zoveel ik kan. Vraag maar aan mijn klanten, bij mij geen etalages vol sneeuw en kerstballen, ik heb zelfs dit jaar geen kerstboom in mijn salon gezet, totaal geen kerstversiering, ik had er geen zin in. Ik zet al enkele jaren geen kerstboom meer in mijn huis, maar in de zaak deed ik het wel nog, voor de klanten. Omdat dit “verwacht” werd of omdat het zo hoorde. Maar daar heb ik nu ook komaf mee gemaakt. Al dat werk voor die paar weken dat de boom er staat, want voor 6 december is het te vroeg om een kerstboom te zetten vind ik, eerst moet Sinterklaas passeren, en eens 6 januari als de drie koningen binnen zijn zogezegd, moet de boom ook weg. Dus voor die ene keer (of max twee keer) dat mijn nagelklanten de boom zullen zien, vind ik het niet de moeite. En ik heb eens gepolst bij de klanten, ze vonden het niet erg dat er geen boom stond. Het stoorde hen niet, en sommige van mijn klanten was het helemaal niet opgevallen of hadden thuis ook geen boom gezet omdat ze er geen zin in hadden. Dus ik ben niet de enige met deze onpopulaire mening.

En ten tweede, ja ik weet dat het “traditie” is, maar ik heb een hekel aan alles wat traditioneel is of “verwacht wordt”. Dan wringt het bij mij en ga ik in verzet. Waarom moet ik doen zoals al de rest doet? Waarom moeten we allemaal met kerst aan tafel gaan zitten met de familie, meestal ook nog verschillende dagen achter elkaar, familie die je anders niet ziet, of heel weinig, of waar je zelfs misschien onenigheid mee hebt, om dan zogezegd “gezellig” samen te zijn en te feesten, wat wil zeggen: niet eten maar vreten tot je op ontploffen staat, niet een glaasje drinken maar zuipen tot het bij veel gezinnen tot ruzie of discussie leidt omdat ze dan hun mond niet meer kunnen houden en de rem er volledig af gaat, veel te veel geld betalen voor “kerst” voedsel, want een gewone biefstuk-friet mag het dan niet zijn natuurlijk, het moet allemaal speciaal zijn, doen alsof je happy happy joy joy bent, en er geen probleem in de wereld is, om als single weer dezelfde vragen te moeten aanhoren waarom je nog geen partner hebt, of als koppel de vraag weer krijgen wanneer je gaat trouwen of wanneer je aan kinderen gaat beginnen, om toneel te spelen eigenlijk en vriendelijk te doen tegen mensen die je eigenlijk niet graag hebt. Waarom moet dit? Omdat de maatschappij dit verwacht? Omdat we ons christelijk willen gedragen? Wel, ik ben niet katholiek, dus ik doe er het liefst van al niet aan mee, maar om sommige familieleden een plezier te doen, die het wel belangrijk vinden, ga ik er met tegenzin naartoe en doe ik alsof het leuk is, maar diep van binnen schreeuw ik het uit en wil ik het liefst van al naar huis in mijn zetel kruipen met Netflix op, de kat op mijn schoot en doen alsof het een gewone weekavond is, wat ik vind dat zo uitputtend, doen alsof! Ik kan dat echt niet…

En dan horen er ook nog cadeaus bij natuurlijk. Er wordt verwacht dat je kerstcadeaus koopt. In deze tijd waarin iedereen alles al heeft wat hij nodig heeft, wie weet tegenwoordig nog wat kopen voor anderen? En zeker voor kinderen. Die zijn zo rotverwend tegenwoordig dat ze alles al hebben. Ja, misschien een nieuwe smartphone van duizend euro, dat willen ze wel, terwijl die wat ze nu hebben totaal nog niet versleten of kapot is. Ik ben ook verwend geweest vroeger als enig kind zijnde, maar ik moest toch sparen met mijn zakgeld voor iets wat ik wou dat als luxe beschouwd werd. Ik ben heel blij dat wij al een aantal jaren beslist hebben geen geld meer te geven aan cadeaus, niet voor kerst, maar ook niet meer voor verjaardagen bijvoorbeeld.

En dan heb je nog oudjaar. 31 december…een datum zoals een andere, maar nee, omdat dit de laatste dag van het jaar is, wordt dit als speciaal beschouwd en moet dat gevierd worden. Weeral: waarom? Het is toch een gewone dag? Waarom moet er dan weer speciaal en duur en veel gegeten worden? Waarom moet er dan uitgegaan worden? Waarom moet er afgeteld worden net voor middernacht? Om het daarna gewoon terug 5 seconden na middernacht te laten zijn? Ik begrijp het niet goed. En zeker niet waarom er dan voor veel geld vuurwerk moet worden afgeschoten met alle gevolgen van dien (voor de dieren en zelfs gewonde mensen of nog erger, gewonde kinderen, door accidenten).

Voor mij mogen ze het hele feestdagen-gebeuren afschaffen. En begrijp me niet verkeerd: ik heb veel respect voor mensen die wel traditioneel zijn ingesteld, die de feestdagen wel fijn en gezellig vinden, of katholiek zijn en vinden dat het zo hoort, en die wel een gezin/familie hebben waarin alles nog goed botert tussen iedereen. Ik ben blij voor hun, maar jammer genoeg is het niet overal zo. Veel mensen zijn eenzaam, hebben geen familie of hebben er geen contact meer mee, velen hebben ook het geld niet om kerst of oudjaar te vieren, en dat vind ik nog het ergste, sommige mensen geven degoutant veel geld uit aan de boodschappen, menu’s, tafeldecoratie, feestjes, zelfs aan nieuwe kleren, terwijl anderen dit gewoonweg niet kunnen omdat ze financieel beperkt zijn. Dus ik ben heel blij dat er goede doelen bestaan die deze minder bedeelden helpen. Maar vergis je niet: zoals we tijdens de pandemie gemerkt hebben: er is heel veel eenzaamheid op de wereld, er zijn heel veel mensen die de feestdagen thuis alleen doorbrengen, wetende dat anderen gezellig samen zijn. Iets om bij stil te staan, want dit leidt tot veel verdriet. Er bestaat al genoeg verdriet en miserie op deze wereld. Dus ik laat iedereen doen waar hij of zij zich goed bij voelt, en heb respect voor wat ze wel of niet doen met de feestdagen, ik heb respect voor ieders eigen mening, dus hopelijk hebben jullie dit ook voor die van mij! 😊 Ik hoop ook dat deze blog mensen inspireert of aanzet tot het durven uiten van je eigen gedachten en mening. Wees jezelf, en schaam je er niet voor. Jij bent uniek, en je mag fier zijn op wie je bent en daar gerust voor uit komen, laat zien wie je bent en dat je trots bent op wie je bent! Er gaan altijd mensen zijn die commentaar hebben op wat je zegt, denkt, doet of net niet doet. Laat ze maar doen, ieder zijn eigen mening, en iemand die andermans mening niet respecteert is jouw energie niet waard!